dissabte, 24 de juliol del 2010

Potser si hagués estat divendres. O dos dies abans. Potser si no hagués fet fred. O haguéssim portat jaqueta. Potser si visquéssim al mateix país. La mateixa ciutat. Si jo hagués nascut cinc o sis mesos abans… No. Si hagués pensat en el moment…o clar, si no hagués pensat en res… O potser no. Hauria d'haver dit una altra cosa. Però llavors…

Potser és que tu i jo no… I tot el que podríem haver estat tu i jo, si no fóssim tu i jo?

divendres, 8 de gener del 2010

Primero de enero, ya sin ti.




01.01.2010



Cariño, no es una carta de despedida. Tú nunca te irás, lo sabes, ¿no?
Aunque si pudiera volver la vista atrás, cinco años atrás...Dar gracias a cada pequeña cosa que me llevo hasta ti y a aquella magia que nos conectó enseguida.
Me encantaría poder contarte otra vez todos los momentos que hemos pasado juntos. Pero luego ocuparía muchas páginas y mi memoria no da para tanto, tampoco...
Me quedo con las noches en la playa hablando y ahogando penas con la luna. Pero siempre con el punto final de tu sonrisa, de oreja a oreja... O aquellas tardes de piscinas y juegos... con las canciones de aquel verano, que se hizo corto!
Y aquellos planes de futuro juntos? Todo sería genial.
O cuando aquella noche que me viniste a buscar a casa y te llevaste un buen golpe de farola... Y lo que ha dado de sí esta anécdota, eh?
O otro año, que me llamaste a la una y media de la madrugada, pidiéndome una cama para dormir, que te habías quedado fuera de la habitación con las llaves dentro! Y el recordarlo...
O aquel encuentro, aquel abrazo después de todo aquello...
Siempre nos hemos dicho adiós y el siguiente verano has vuelto. Esta vez no será la excepción, siempre seguirás aquí. En la misma playa, en la misma arena y entre las mismas olas los mismos abrazos.

Escribo todo esto mientras suena aquella canción que un día me dedicaste y que tanto me hace temblar ahora...
No te olvidaré nunca, Cristian. Te quiero muchísimo y nunca dejaré de hacerlo.
Nunca me has fallado a pesar de la distancia y sé que ahora, aunque estes en el cielo y la distancia sea mayor, tampoco me vas a fallar...
Descansa en paz, grandullón...

TE QUIERO.